Nazwa forum

„…Biada ludom, co własne mordują proroki… -jak powiadał poeta.
     Długa jest lista zmuszonych do przedwczesnego zejścia z tego świata w literaturze rosyjskiej – od Lermontowa i Puszkina, poprzez Jesienina i Majakowskiego do Gumilowa i Cwietajewej.  Niektórym się udało przeżyć - jak Achmatowej czy Płatonowowi.
    Przeżyli, owszem – w ostracyzmie, poniżeniu, niedostatku i lęku.
    Nieugięci.
    Z przenikliwością proroka i beznamiętnością chirurga dokonującego wiwisekcji opisuje Płatonow zachodzące na porewolucyjnej rosyjskiej wsi procesy kolektywizacji.
   Wrażenia – jak na obrazach Breugla, Boscha czy Goi.       
   Nie ma piękna - jest brutalny real.
   I za to Autora wyklęto za życia.
   Nie znajdziecie Państwo u Płatonowa modnych, salonowych błyskotek słownych. Jego proza jest siermiężna i bliska ziemi, po której stąpał, nie dając się zwieść sztucznie zaszczepionej na rosyjski grunt ideologii. Czarne perły językowe tylko podkreślają unikalność jego stylu.

Marcin Jakubiak   
Krosno

http://www.psychoskok.pl/produkt/wykop-2/